Konstruktor budowlany

piotrekn

Witam, mam problem przy modelowaniu przepustu żelbetowego, o dokładniej problem dotyczy zbrojenia ściany czołowej. Uprzedzam że przewertowałem już książki Starosolskiego, zarówno od żelbetu jak i modelowania MES.
Model obliczeniowy i zdjęcia dostępne pod tym linkiem:

[link widoczny dla zalogowanych]

Siatkowanie Delanuay + Kang, rozmiar elementu 0.25m + Emitery 0.1m, więc myślę że to jest w porządku.
Dla ułatwienia w pliku który przesyłam usunąłem przypadek obciążenia ruchomego, bo nie jest on wymiarujący w interesującym mnie zagadnieniu i niepotrzebnie wydłuża obliczenia.
Obliczenia wykonałem w Robocie 2015. Założyłem podpory sprężyste o oporze 50 000 kN/m w każdym kierunku.
Małe panele stworzone przy krawędziach, są po to aby ułatwić odczytywanie wyników w miejscu styku poszczególnych elementów. (Jeżeli ktoś zna lepszy pomysł to bardzo proszę o radę )
Mój niepokój wzbudzają duże wartości momentów w narożach. Jestem początkującym projektantem, dostałem zadanie przerobienia zbrojenia (pracuje w firmie zajmującej się głównie wykonawstwem) w tym przepuście z oryginalnego projektu ponieważ się zmieniła geometria, i te wyniki zdecydowanie zawyżają zbrojenie w stosunku do tego co projektant założył pierwotnie.
Jeżeli to nie będzie problemem to proszę o sugestię jak sobie z tym fantem poradzić.

Pozdrawiam

JasMar

Cześć!

Problem, z którym masz do czynienia nie jest nowy i jest jednym z uroków metody elementów skończonych, którą stosujesz do obliczeń przepustu.
W ogólności poruszamy się w obrębie analizy sprężystej, której prawom beton podlega tylko w ograniczonym zakresie - w rzeczywistości przy dużych wytężeniach pojawia się zarysowanie czy uplastycznienie, a tych w obliczeniach nie uwzględniasz. Kolejnym problemem jest wyidealizowany sposób modelowania elementów i wzajemnego ich połączenia - chyba jako najbardziej jaskrawy przykład bywa tu wymieniany przypadek płyty płaskiej opartej na słupie wymodelowanym w formie podpory punktowej, co prowadzi do lokalnego spiętrzenia momentów w jego obrębie. Ten przypadek u Ciebie nie występuje. Jeśli jednak dobrze się przyjrzeć, na podobnej zasadzie modelujesz połączenie paneli - gdzie jeden dochodzi prostopadle do drugiego. W rzeczywistości takie połączenie nie uwzględnia grubości elementu, tak jak podpora punktowa nie uwzględnia szerokości słupa. Oczywiście nie są to błędy, a powszechna praktyka.

Jeżeli przekrój uda się już jakoś na takie spiętrzenie momentów zazbroić, to prowadzi to tylko do przewymiarowania zbrojenia. W rzeczywistości taki moment w tych miejscach konstrukcji nigdy nie wystąpi, a zatem niecelowe jest wymiarowanie w nich zbrojenia bez redukcji uzyskanych wartości sił wewnętrznych. Jak je redukować? Szkół jest wiele i liczę na to, że inni użytkownicy przedstawią te, które stosują najczęściej.

Ze swojej strony strony sam bym zwrócił uwagę na fakt, że punkty, w których pojawiają się spiętrzenia momentów tak na prawdę są już wewnątrz bryły przepustu - zatopione w grubości fundamentu lub grubości ścianki dochodzącej prostopadle do krawędzi otworu. W tych miejscach nie pracuje już sam panel o grubości g, ale cała bryła betonu, którą można otrzymać, gdyby przekroić przez ten punkt wykonaną konstrukcję. Proponowałbym zazbrojenie ścianki na moment występujący nie w punkcie spiętrzenia, a w punkcie oddalonym od niego o d/2, gdzie d - grubość panela dochodzącego prostopadle do rozważanego, czyli w miejscu realnej krawędzi takiego połączenia.