Konstruktor budowlany

cajmer

Krokwie w przypadku wprowadzenia podpory przesuwnej do układku krokwiowo - jętkowego dostają znaczący moment zginający natomiast jętka jest rozciągana. Pojawają sie momenty zginające na krokwi 4-5x większe i jeszcze większe przemieszczenia.
Układ krokwiowo - jętkowy pownno liczyć się na podporach nieprzesuwnych, bądź zajadąc odpowiednią podatność węzłów lub modelując układ więźby razem z trzpieniami żelbetowymi.
Wprowadzenie uproszczenia w postaci jednej podpory przesuwnej jest nieprawodłowe.

cezary

Zgoda, natomiast chodzi głównie o to żeby rodzaj podpory (przesuwna lub nieprzesuwna) faktycznie był odzwierciedleniem rzeczywistości. Zgadzam się że układ krokwiowo jętkowy jest rozporowy więc jętka powinna być ściskana.

W moim przypadku ścianka kolankowa ma wysokość 160cm, więźba ma nachylenie 45st, rozpiętość ponad 9m i jest na wschodzie Polski w 4 strefie śniegowej.
To daje dość duże reakcje poziome, i okazuje się że ścianka kolankowa po zarysowaniu odkształci się jakieś 10mm. A po zamodelowaniu więźby z podporami podatnymi okazuje się właśnie że więźba się "rozjeżdza"

dlatego mam dużą wątpliwość w przyjęciu schematu w którym obie podpory są nieprzesuwne - będę wdzięczny za poradę w tej kwestii czy Panowie tak wysokie ścianki kolankowe uznajecie za podpory nieprzesuwne. Dzięki

Pomijam w tej dyskusji pionowe reakcje przy dużych rozpiętościach więźby jętkowej, powodujące przekroczenie wytrzymałości na ściskanie przy połączeniu krokwi z murłatą.

stanislove

Zrób jeden model - więźba + ścianka kolankowa i po robocie. Będziesz miał wszelkie wątpliwości rozwiane. Jak Ci wyjdzie, że krokwie są rozciągane, to znaczy, że ścianka kolankowa jest zbyt mało sztywna.

uszki

Model będzie już bliższy prawdzie, ale niestety dalej za idealny. Jak uchwycić podatność połączenia trzpieni ze ścianki kolankowej w stropie teriva? Albo, jeżeli wieniec się zarysuje to jego sztywność giętna też mocno się zredukuje. Niestety nie ma chyba dobrego sposobu. Ja zakładam pewną podatność na połączeniu trzpieni ze stropem i zazwyczaj jakoś to wychodzi.

cezary

Myślę że znalazłem metodę (a przynajmniej mam taką nadzieję Wink

, może komuś się przy a jeśli algorytm ma wady, to dajcie znać:
1. robię model płaski wiązara na podporach nieprzesuwnych - dostaję max. reakcję poziomą.
2. Reakcję przykładam do modelu ramowego ścianki kolankowej - wsporników utwierdzonych w stropie (niestety uproszczeniem jest węzeł utwierdzony czyli idealnie sztywny), spiętych wieńcem (reakcja jest przyłożona liniowo na mb). Dla uproszczenia może być to zwykły wspornik i reakcja pozioma z wiązara w [kN].
3. Zakładam zbrojenie słupka i sprawdzam przemieszczenie poziome spornika w stanie zarysowanym, czyli przy zmniejszonej sztywności ścianki kolankowej.
4. Robię model przestrzenny więźby opartej na ściankach kolankowych, wspornikowo utwierdzonych w stropie (węzeł utwierdzony jest oczywiście przybliżeniem utwierdzenia w stropie).
5. Redukuję moduł E betonu kilkukrotnie aby otrzymać w tym układzie przestrzennym "więźba+ściana kolankowa spięta żelbetowym wieńcem" przemieszczenie ścianki kolankowej na poziomie takim, jaki otrzymałem w kroku 3.
6. Obliczam wiązar, który przy takich warunkach brzegowych jest de facto układem na podporach podatnych.
6a. Ewentualnie można w układzie płaskim obliczyć wiązar na podporach nieprzesuwnych - podatnych o podatności kx[kN/m] wyliczonej jako stosunek wielkości reakcji poziomej powodującej określone przemieszenie poziome wspornika w stanie zarysowanym i przy zadanym zbrojeniu.

Pewnie przemieszczenie wiązarów będzie trochę większe z powodu podatności murłaty, zastanawiam się czy nie lepiej w układzie przestrzennym spinać słupki ściany kolankowej murłatą zamiast żelbetową belką - efekt będzie najbardziej widoczny dla wiązarów które są oparte pomiędzy słupkami ściany kolankowej.
I tyle Smile

stanislove

Zamiast takich algorytmów robisz analizę drugiego rzędu z uwzględnieniem degradacji sztywności i masz od razu precyzyjne wyniki.