Konstruktor budowlany

Maciek Mamah

Czyli jak w temacie. Dla pewnego projektu określiłem nośności dla różnych zbrojeń i grubości z czego niemal wyszły tablice... Mam nadzieję, że znajdzie się ktoś dla kogo okaże się to przydatne.

[link widoczny dla zalogowanych]

Nasiad

Nie chciałbym wyjść na nieuprzejmego, ale współczynnik materiałowy dla betonu wg PN-EN wynosi 1,4, a nie jak Pan przyjął 1,5

Maciek Mamah

Zgadza się. Załącznik krajowy pozwala stosować 1.4.
Zalecaną (i bezpieczniejszą) wielkością jest 1.5. Jak napisałem zrobiłem to do konkretnego projektu (robienia i sprawdzania zagranicznych podwykonawców) gdzie "przyjęła" się wartość 1.5.

morula88

Zdecydowanie opowiem się za Maciejem Mamah, współczynnik materiałowy powinien być przyjmowany jako 1.5 (bezpieczniejsza opcja).

stanislove

Mam takie pytanie do Macieja:

Jaką konkretnie stal przyjąłeś w obliczeniach (konkretny gatunek, ewentualnie kto sprzedaje pręty)?

Da się w ogóle dostać zwykłą zbrojeniówkę w klasie ciągliwości A? Wydaje mi się, że B to standard ( zwykle k~=550/500=1,1), a jeszcze lepiej brać klasę C (dość powszechnie dostępna, choćby EPSTAL).

Maciek Mamah

Przyjąłem stal w klasie A bo tak zostało w projekcie przyjęte. Klasa A jest najniższą klasą ciągliwości. Choć z danych z PB-B 03264 wynika, że można przyjmować klasę B to jednak nie miałem wiarygodnych danych to potwierdzających. Przyjąłem stal odpowiadającą gatunkowi RB500.
A odnośnie współczynnika materiałowego dla betonu i mniejszej niż zalecana wartość w eurokodzie 1.5 dopuszczalnej w naszym załączniku krajowym 1.4 to (jak napisałem w tym konkretnym przypadku miało to uzasadnienie) mam pewne wątpliwość czy na pewno w Polsce jest na tyle lepszy beton niż w innych krajach, że możemy przyjmować 1.4?
Przy stosowaniu metody ogólnej wymiarowania dostaje się dosyć wyśrubowane nośności i różnica między gamma.C = 1.45 i 1.5 niewiele zmienia a w praktyce zwykle nic.

adam_47

Mam dwie uwagi do załączonych wyników:
1. dla rys w nagłówku tabeli do oznaczenia momentu użyłeś symbolów MRk, powinno być jednak MRd - w stanach użytkowalności stosujemy również wartości obliczeniowe, tylko wyliczone z kombinacji charakterystycznej (lub innej).
2. czy dla małych wartości podany moment nie jest poniżej wartości rysującej (np. lp 1 pierwszej strony ?
Nawet jeżeli mam rację, dzięki za porównawczy materiał.

Maciek Mamah · Wysłany: Czw 16:49, 29 Mar 2012 Temat postu:

Witam!

Dawno mnie tu nie było stąd dopiero teraz odpowiadam.

ad.1
Literka d od "design" jest chyba jednoznacznie kojarzona ze SGN (SLS). Użycie literki "d" mogło by zostać źle zrozumiane. Oczywiście w PN-EN 1990 kombinacje charakterystyczne również są wyposażone w indeks "d". Może w takim przypadku dobre byłoby użycie rozbudowanego indeksu np. "d-qs". (w normie jest M0Eqp) Tylko czy każdy by załapał o co chodzi?. To "k" wzięło się również z mojego przyzwyczajenia.

ad.2
tabelka ma już prawie dwa lata. Od tego czasu wprowadziłem pewne modyfikacje i poprawki do algorytmów wymiarowania jak i do używanego programu. Nie gwarantuję dzisiaj tamtych liczb, praktycznie należałoby to przeliczyć na nowo choć sądzę że tamte wyniki i tak są dostateczne. Oczywiście masz rację odnośnie Mcr i dziękuję za wskazanie problemu. W praktyce zwykle spotyka się mocniej zbrojone i zginane przekroje stąd to mi umknęło. Przyjrzałem się zagadnieniu i natrafiłem na klika różnej rangi problemów. Formalnie nie znajduję w PN-EN pojęcia Mcr a w 7.3.4 jest napisane, że sigma_cr jest naprężeniem obliczonym przy założeniu zarysowania przekroju. Czyli te moje obliczenia dotyczą przekroi, w których kiedyś nastąpiło zarysowanie na skutek czasowego zwiększenia obciążeń i beton permanentnie stracił zdolność pracy na rozciąganie w przekroju przez hipotetyczną rysę.
Inną kwestią na którą się natknąłem jest sprawa techniczna polegająca na istnieniu więcej niż jednego położenia równowagi przekroju dla M < Mcr. Zaimplementowałem pewną poprawkę polegającą na ograniczeniu obszaru poszukiwań położenia równowagi w zależności od relacji M do Mcr i wydaje się, że to działa. Oczywiście już po określeniu naprężeń w zbrojeniu lezącym w polu efektywnym i tak wyliczam jakąś większą od zera rysę (teoretycznie można by już dalej nie jechać ale chodzi mi o uogólnienie metody) a wielkości te wydają się nie przekraczać 0.2mm co w praktyce oznacza spełnienie najbardziej rygorystycznego warunku.

Dziękuję za wskazanie problemu i chętnie bym się powymieniał materiałem porównawczym jak i różnorodnymi problemikami związanymi z podejściem ogólnym. Na przykład: jakie prawo fizyczne dla betonu i stali stosować w SLS czy co zrobić jak zbrojenie ucieka z tego dogmatycznego ograniczenia wysokości strefy efektywnej? Mam oczywiście własne odpowiedzi, ale bez możliwości skonsultowania pozostaje wiele wątpliwości.

Poller

Czy tylko mnie dziwi, że tak stary temat, gdzie źródło linku już nie istnieje, nadal jest przyklejony?

krynas

Nie tylko Ciebie.