Konstruktor budowlany

uszki

Cześć,

Poszukuję wytycznych odnośnie projektowania płyt transferowych. Publikacje, artykuły, własne doświadczenia. Chodzi mi w szczególności o dopuszczalne ugięcia takich konstrukcji. Wiadomo, ze najlepiej gdyby się w ogóle nie uginały, ale że to nierealne to warto by było się na czymś oprzeć. Póki co projektowo traktuję to jak zwykły strop ograniczając jego ugięcia do L/500 / 10mm. Nie wiem czy nie przesadzam w którąkolwiek ze stron.

Może macie jakieś wskazówki na co zwrócić uwagę? Przychodzi mi na myśl pełzanie i moment obciążenia konstrukcji. Zastanawiam się, czy nie wydać zalecenia o możliwości betonowania stropu kolejnej kondygnacji co najmniej 28 a może 56 dni od betonowania płyty transferowej?

Będę wdzięczy za wszelkie wskazówki.

stanislove

Ja liczę jak każdą inną płytę, bez żadnych dodatkowych kryteriów, niezależnie czy na płycie stoi jedna czy pięć kondygnacji. Ograniczenie ugięcia zgodnie z normą.

Jedyne na co wg mnie trzeba zwrócić więcej uwagi, to przebicie, bo ono zwykle decyduje o grubości płyty. No i występuje dość rzadki w płytach stropowych problem przebicia z góry, ale obliczeniowo niczym nie różni się to od zwykłego przebicia.

Dywan

Trzeba jeszcze spojrzeć na siły rozciagające w takiej płycie, to wychodzi ze schematu 3D. Trzeba na to zaprojektować zbrojenie, jako dodatkowe. Nie wiem w jakim programie robisz, ale w AXIS jest tak, że od razu on pokazuje w powłoce zwiększone/zmniejszone zbrojenie górne i dolne gdzie uwzględnia zmniejszenie rozciągania ściskaniem. Trzeba mieć na uwadze jeszcze kwestię kotwienia. Tzn. w innym miejscu moze wyjść kotwienie zbrojenia na zginanie i w innym na rozciąganie. Oczywiście tutaj znów kwestia co jest pod stropem transferowym, jak ściana żelbetowa to powiedzmy, że masz wszystko jako współpracujący monolit. Jak ściana murowana to czy po rozciąganiu płyty ta nie poślizgnie się na ścianie... za głupi jestem by coś więcej mądrego powiedzieć Wink

Można to rozważać właśnie etapami budowy, dawać jakieś wytyczne kiedy można co rozszalować i budować w nieskończoność różne warianty. Nie słyszałem jednak by pominięcie w rozważaniach tego rozciagania doprowadziło do jakiejś katastrofy. To nei znaczy oczywisćie, że nic takiego się nie wydarzyło

uszki

Dzięki za odpowiedzi. Pracuję w Robocie, zwrócę uwagę na rozciągania. Z ugięciami to miałem na myśli to żeby słupy stojące na płycie rzeczywiście stanowiły podporę dla stropów wyższych kondygnacji.

stanislove

Taki strop musisz liczyć w modelu przestrzennym, wtedy ugięcie płyty jest automatycznie brane pod uwagę przy ustalaniu sił w słupie (i wszystkich innych elementach).

Na koniec po zwymiarowaniu wszystkich elementów możesz zrobić analizę nieliniową dla paru kombinacji, żeby sprawdzić, czy efekty nieliniowe (rysa, skurcz, pełzanie) nie powodują dramatycznych zmian. Jeżeli nie, to się tym nie przejmujesz, jeżeli tak, to albo przechodzisz w całości na analizę nieliniową, albo szukasz innego rozwiązania problemu.

uszki

No właśnie i w tym rzecz, że jak policzę budynek jako całość to i tak nie uchwycę zjawisk:
a) Kolejności wznoszenia
b) Odkształceń płyty transferowej po uwzględnieniu reologii.

Wiem, że a) jest w Robocie, ale jakoś nie potrafię tego rozgryźć. Z kolei b) da się przeprowadzić w Robocie?

stanislove

Wszystkich zjawisk nigdy nie uwzględnisz, wyłącznie jako jakieś grube przybliżenia.

Reologię płyty uwzględnisz mając odpowiednie oprogramowanie, np. Axis uwzględnia rysę, pełzanie i skurcz. Pewnie większość współczesnego softu da bez większych trudności radę. Robot był zawsze dziadem jeżeli chodzi o żelbet. Dawno go nie używałem i nie potrafię powiedzieć na ile w nim można wszystkie zjawiska uwzględnić.

Ale te zjawiska w analizę globalnej nie zawsze muszą być istotne. W wielu przypadkach zmieniają dość niewiele. Ale niekiedy znaczne ugięcia powodują bardzo istotne redystrybucje sił, które jedna zwykle są po stronie bezpiecznej.

sirkris

Z elementami transferowymi (plyty, belki) trzeba byc ostroznym bo czasem moze byc tak ze jak wrzucisz wszystko do jednego modelu 3D to wyjdzie ze ze wzgledu na znaczna sztywnosc elementu i konstrukcji powyzej ze niektore slupy ponizej wyjda podwieszone. (generalnie sily sie nieprawidlowo przetransferuja) A w rzeczywistosci tak nie bedzie bo budynek bedzie budowany etapami. A w 3d modelu wszystko jest obciazane na raz.
Wg mnie plyte transferowa bezpieczniej jest modelowac jako pojedyncza plyte z silami od konstrukcji z gory, gdzie konstrukcje ponizej zastepuje podporami.

uszki

sirkis - jasne. Jeden model całego budynku nie odda rzeczywistej pracy. Można się zaskoczyć jak wyjdzie w słupie rozciąganie Wink

Planowałem obciążyć płytę transferową zebranymi reakcjami z góry.

Zbyszek11

tokkotai

A nie lepiej wrzucić nieliniowe słupy tylko ściskane? Co prawda będzie się liczyć tydzień ale powinno wyjść bardziej konserwatywnie.

sirkris

stanislove

Problem z dzieleniem modelu na konstrukcja powyżej i poniżej płyty transferowej polega na złym rozłożeniu sił w elementach powyżej.

Płyta transferowa musi się ugiąć, niekiedy i 1-2cm, a to prowadzi do bardzo znacznych zmian w układzie sił powyżej. Niemożliwe do ujęcia jest to zjawisko przy pomocy podpór, bo dla każdego ES trzeba by było ustalić inną sztywność podpory, czego nikt o zdrowych zmysłach nie robi.

Wg mnie takie rozerwanie modelu prowadzi do nieracjonalnego zbrojenia w płycie transferowej, przeszacowania sił w elementach bezpośrednio na płycie i niedoszacowania sił w pozostałych elementach, które mają bezpośrednie podpory.

Wszystko oczywiście zależy od układu konstrukcji powyżej, ale to moje generalne spostrzeżenie z doświadczenia ostatnich kilku lat.

Zgadzam się, że etapowanie konstrukcji byłoby rozwiązaniem tego problemu, ale podwieszenia przy racjonalnie projektowanych konstrukcjach są zgodnie z moim doświadczeniem marginalnym problemem. A to stąd, że konstrukcje powyżej płyt transferowych są dość wiotkie w stosunku do samej płyty transferowej, która nierzadko wychodzi grubsza niż płyta fundamentowa.

Poza tym, około 30-50% obciążenia jest realnie przykładana po zakończeniu wznoszenia konstrukcji (warstwy i obciążenia użytkowe), a tym samym konstrukcja posiada już odpowiednią zdolność do redystrybucji sił.

Pewnie każdy musi wypracować swój sposób radzenia sobie z tym problemem i wypracować swoje podejście, któremu ufa. Tylko etapowanie wydaje się być drogą do "pewnych i bliskich realnym" wynikom.